ประวัติความเป็นมา “พระเนื้อผง” ที่ใครหลายคนอยากรู้ !

     สำหรับการสร้างพระเนื้อผงนั้น ถือเป็นศาสตร์แห่งศิลปะในแขนงวิชาการปูนปั้น ที่ได้นำมวลสารต่างๆของปูนมาประสานและผสมกับเนื้อยางไม้ต่างๆ ซึ่งเป็นศาสตร์ศิลปะที่มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ เป็นวิทยาการของศิลปินจากกรีกโรมัน อินเดีย และรวมมาถึงในประเทศไทยของเรา ก็มีพระเครื่องเนื้อผงที่เก่าแก่ด้วยเช่นกัน อย่างเช่น พระกรุวัดทัพข้าวจังหวัดสุโขทัย พระสมเด็จอรหัง วัดมหาธาตุ  

     ซึ่งมีกรรมวิธีในการจัดเตรียมการปลุกเสกเพื่อสร้างพระเนื้อผง ตามแบบโบราณนั้น มีด้วยกันเป็นแบบ 2 ขั้นตอนใหญ่ๆก็คือ ในขั้นตอนแรกต้อมมีการจัดเตรียมมวลสารหลัก ในการนำเนื้อผงมาสร้างเป็นพระ ซึ่งมวลสารหลักนั้นได้แก่ผงปูนขาวซึ่งในวิธีโบราณนั้น จะทำโดยการนำเปลือกหอยมาเผาไฟ และบดให้ละเอียด จึงถูกเรียกกันว่า “ผงปูนเปลือกหอย” 

     ในส่วนของขั้นตอนที่ 2 ก็คือ การจัดเตรียมมวลสารที่จะต้องผสมลงไปกับมวลสารหลักด้วยได้แก่ ว่านต่างๆรวมถึงผงวิเศษ 5 ประการ คือ ผงปถมัง ผงอิธิเจ ผงมหาราช ผงพุทธคุณ และผงตรีนิสิงเห จากนั้นก็นำมาทำพิธีสร้างพระ ซึ่งกรรมวิธีในการสร้างพระเนื้อผงส่วนใหญ่ มักจะทำตามสูตรของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสี ซึ่งท่านได้รับการยกย่องให้เป็นผู้สร้างพระเนื้อผง “สูตรนิยม” หรือ “สูตรครู” นั่นเอง