เรื่องราวประวัติความเป็นมาของ ปราชญ์แห่งที่ราบสูง “หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ วัดบ้านไร่” !

หากมีใครถามว่าใครเป็นปราชญ์แห่งที่ราบสูง แน่นอนว่าใครหลายคนจะต้องยกสมญานามนี้ให้กับหลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ วัดบ้านไร่เมืองโคราชกันอย่างแน่นอนจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ครั้งนี้เราจะมาบอกเล่าถึง เรื่องราวประวัติความเป็นมาของ ปราชญ์แห่งที่ราบสูง “หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ วัดบ้านไร่” ! และถึงแม้ว่าหลวงพ่อคูณท่านจะได้มรณภาพลงไปหลายปีแล้วแต่ลูกศิษย์ลูกหาและญาติโยม รวมถึงประชาชนชาวไทยก็ยังคงระลึกถึงท่านอยู่เสมออย่างไม่เสื่อมคลาย และหากใครยังไม่เคยทราบถึงประวัติความเป็นมาและเรื่องราวของท่านมาก่อนต้องไม่ควรพลาดเพราะในครั้งนี้เราจะมาบอกคุณอย่างละเอียด ดังนั้นเพื่อไม่เป็นการเสียเวลาอย่ารอช้ากันอยู่เลยเราไปชมสาระดีๆพร้อมๆกันเลยดังต่อไปนี้

ประวัติหลวงพ่อคูณ วัดบ้านไร่ จ.นครราชสีมา

เป็นที่ทราบกันดีว่าหลวงพ่อคูณท่านเพิ่งมรณภาพลงไปเมื่อไม่นานมานี้ซึ่งตรงกับช่วงปีพ.ศ. 2562 เดิมทีนั้นหลวงพ่อคูณนั้นท่านเป็นชาวตำบลกุดพิมาน ซึ่งตั้งอยู่ในอำเภอด่านขุนทดของจังหวัดนครราชสีมาหรือเมืองโคราชที่ใครหลายคนมักเรียก ท่านเกิดในช่วงปีพ.ศ. 2466 ตรงกับวันที่ 4 ตุลาคมซึ่งเป็นแรม 10 ค่ำเดือน 10 และตรงกับปีกุน หลวงพ่อคูณมีน้องสาวชื่อว่านางคำมั่น วงกาญจนรัตน์ และนางทองหล่อ นามสกุลจันทร์เพ็ง และหลวงพ่อคูณท่านเป็นบุตรชายคนโตของบิดามารดาที่มีชื่อว่าพ่อบุญและคุณแม่ทองขาว ฉัตรพลกรัง 

เรียกได้ว่าหลวงพ่อคูณนั้นท่านอยู่ในตระกูลที่ยากจนคุณพ่อคุณแม่ของท่านมีอาชีพเป็นเกษตรกรชาวไร่ชาวนาเมื่อหลวงพ่อคูณท่านอายุได้ประมาณ 11 ปีโยมแม่ของท่านก็เสียชีวิตจากนั้นจึงทำให้พ่อของหลวงพ่อคูณห้าหลวงพ่อคูณไปฝากไว้ที่วัดบ้านไร่เพื่อเป็นศิษย์และได้มีโอกาสเล่าเรียนหนังสือกับพระ ซึ่งพระผู้เป็นอาจารย์ของท่านก็คือพระอาจารย์หลี อารกฺขยโย , พระอาจารย์เชื่อม วิรโช และพระอาจารย์ฉายา กิตฺติปญฺโญ  ซึ่งพระอาจารย์ของท่านทั้งสามรูปนี้ได้เป็นเจ้าอาวาสแห่งวัดบ้านไร่ทั้งหมดในเวลาต่อมา

พระอาจารย์หลี เป็นพระครูที่มีความเข้มงวดและนอกจากจะสอนหนังสือภาษาไทยให้กับหลวงพ่อคูณแล้วท่านยังเป็นครูสอนภาษาขอมและสอนให้หลวงพ่อคูณรู้จักท่องหนังสือสวดมนต์ตั้งแต่ยังเด็ก พระอาจารย์ดีนั้นเป็นพระอาจารย์ที่หลวงพ่อคูณกลัวและให้ความเคารพนับถืออย่างมากด้วยไม้เรียวของครู จึงทำให้หลวงพ่อคูณตั้งอกตั้งใจเรียนและสำเร็จในวิชาความรู้

จากนั้นเมื่อหลวงพ่อคูณท่านอายุได้ประมาณ 16 ปีก็ได้เดินทางออกจากวัดบ้านไร่ ไปอยู่กับน้าชายและน้าสะใภ้ ที่มีชื่อว่าน้าโหมและน้าน้อย ศิลปชัย น้าทั้งสองคนของหลวงพ่อคูณมีอาชีพทำไร่ทำนาจึงทำให้หลวงพ่อคูณท่านช่วยน้าๆ ของท่านทำไร่ทำนา ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานในแต่ละวันเนื่องจากงานทำไร่ทำนานั้นก็ไม่ใช่งานที่สบายนักจึงทำให้หลวงพ่อคูณได้เผลอหลับอยู่บนคันนา เมื่อน้าสะใภ้มาเห็นหลานนอนหลับ จึงพูดกับหลวงพ่อคูณว่า คุณไม่ไหวเหรอหลาน หากไม่ไหวก็ไปบวช จึงทำให้หลวงพ่อคูณรีบตอบน้ากลับไปทันทีประมาณว่า น้าคอยดูเด้อ หากฉันได้บวชแล้วรับรองว่าฉันจะไม่สึกเด็ดขาด ซึ่งหลวงพ่อคูณก็อยู่กับน้าชายและน้าสะใภ้เป็นเวลาประมาณสองปี 

เมื่อเข้าสู่วัยรุ่นหลวงพ่อคูณท่านก็อยากเป็นหมอเพลงโคราช เลยได้ชักชวนให้นายเลเพียมขุนทดขึ้นเป็นญาติของท่านที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ออกเดินทางไปจากอำเภอด่านขุนทดซึ่งมีจุดมุ่งหมายคืออำเภอโนนสูง ซึ่งในสมัยนั้นการเดินซึ่งเป็นครูเพลงชื่อดังแห่งเมืองโคราชที่อำทางจำเป็นจะต้องเดินเท้าซึ่งใช้ระยะเวลาประมาณห้าวันห้าคืน เมื่อไปถึงยังจุดหมายแล้วหลวงพ่อคูณและเพื่อนของท่านก็ได้ฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับคุณครูสน ซึ่งเป็นครูเพลงชื่อดังแห่งเมืองโคราชที่อำเภอโนนสูงและครูสนพรุ่งนี้ก็มีลูกศิษย์ลูกหาอย่างมากมาย เมื่อกุศลรู้ว่าเด็กทั้งสองมีความตั้งใจอย่างแน่วแน่จึงรับในเรทและหลวงพ่อคูณเอาไว้เป็น 10 และช่วยกุศลทำนาเพื่อเป็นการแลกกับการสอนหลวงพ่อคูณและนายสน ร้องเพลงเป็นหมอเพลงโคราช

ขณะที่กำลังฝึกฝนร้องเพลงหลวงพ่อคูณก็ได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชื่อว่านางรำพึง และเกิดความรู้สึกหวั่นไหวถูกตาต้องใจตั้งแต่ครั้งแรกเมื่อพบเห็น ซึ่งในเวลาต่อมาเธอก็ได้เป็นหมอเพลงที่มีชื่อเสียงอย่างมากซึ่งในวงการเพลงของเมืองโคราชนั้นย่อมรู้จักกันดีแต่หลวงพ่อคูณก็ทำได้เพียงแอบรักอยู่ห่างๆ โดยที่ผู้หญิงที่หลวงพ่อคูณแอบรักนั้นไม่เคยรู้เลย ครั้นจะให้ไปบอกเค้าว่าแอบรักแอบชอบก็อาย จึงเก็บซ่อนไว้ในใจอยู่เพียงคนเดียว มาอีกไม่นานหลวงพ่อคุณก็ตัดสินใจกราบลาครูสน ไปอยู่กับน้าเขยและน้าสาว แต่ก็ได้ใช้ความรู้ที่เคยมีมาจากการฝึกร้องและเป็นหมอเพลงในการแต่งเพลงก่อนที่จะเดินทางจากมา ในบทเพลงนั้น มีความหมายถึงการแอบรักใครสักคนที่เหมือนกับดอกฟ้ากับหมาวัดอะไรทำนองนั้น 

และเมื่อท่านมีอายุได้ 21 ปีบริบูรณ์หลวงพ่อคูณก็ได้ตัดสินใจอุปสมบทเนื่องจากมีจิตศรัทธาและต้องการบวชเป็นเดิมอยู่แล้วอีกทั้งยังต้องการทดแทนพระคุณพ่อแม่ตามประเพณีซึ่งในครั้งนั้นท่านก็ได้บวชที่วัดถนนหักใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ในอำเภอด่านขุนทดที่ตำบลกุดพิมานในวันที่2 เดือนพฤษภาคมซึ่งตรงกับปี 2487  เป็นพระผู้เป็นพระอุปัชฌาย์ให้กับท่านก็คือพระครูวิจารยติกิจ ซึ่งท่านคืออดีตเจ้าอาวาสแห่งวัดถนนหักน้อย 

ซึ่งหลวงพ่อคูณท่านมีความตั้งใจว่าต้องการบวชประมาณ 3 พรรษา แต่เมื่อได้บวชเป็นพระแล้วจริงๆก็ทำให้ท่านนึกถึงภาพเมื่อครั้งในอดีตทำให้ท่านนึกถึงสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ที่ยากลำบากของถิ่นทุรกันดารจากบ้านเกิดของตัวเอง และมีความคิดอยู่ลึกลึกภายในใจว่าจะทำอย่างไรจึงจะช่วยทำให้ผู้คนเหล่านั้นผลทุกข์ ซึ่งตัวท่านเองก็คิดว่าหากสึกออกไปจะทำประโยชน์อะไรให้กับแผ่นดินได้บ้างดังนั้นการมีความรู้มีคุณธรรมจึงอาจเป็นสิ่งที่จะช่วยเกื้อกูลให้ผู้คนเหล่านั้นผลทุกข์จากวิบากกรรมต่างๆได้ จึงทำให้หลวงพ่อคูณท่านมีความแน่วแน่และอุทิศถวายชีวิตให้กับบวรพระพุทธศาสนาจนตลอดชีวิตของท่าน เมื่อตั้งจิตแน่วแน่แล้วท่านก็ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนทั้งทำรวมถึงมีความเคร่งครัดต่อการปฎิบัติอย่างมาก

เมื่อได้บวชและปฏิบัติหลวงพ่อคูณท่านก็ยังมีความเพียรและมีความใฝ่รู้อยู่เสมอจึงทำให้ท่านได้ศึกษากับพระอาจารย์ที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญทางด้านวิปัสสนากรรมฐานและหลวงพ่อคูณก็ตั้งอกตั้งใจในการปฏิบัติและทำตามคำสอนของครูบาอาจารย์อย่างมาก  ซึ่งหลวงพ่อคูณท่านเป็นที่เคารพศรัทธาของประชาชนชาวเมืองโคราชรวมถึงประชาชนชาวไทยแทบทั่วประเทศเลยอย่างมาก เป็นพระผู้มีอภิญญาและเรืองวิทยาอย่างมากซึ่งท่านได้รับสมญานามว่าเป็น “ปราชญ์แห่งที่ราบสูง” ซึ่งก็เป็นไปตามนั้นเนื่องจากในขณะที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ท่านได้สร้างคุณงามความดีเอาไว้อย่างมากมาย

และนี่เป็นเพียงประวัติคร่าวๆของท่านที่เราได้นำมาฝากกันในวันนี้ ซึ่งจะมีรายละเอียดมาเล่าให้ฟังกันอีกในครั้งต่อไป สำหรับวันนี้ต้องขออนุญาตลากันไปก่อนขอฝากเรื่องราว เรื่องราวประวัติความเป็นมาของ ปราชญ์แห่งที่ราบสูง “หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ วัดบ้านไร่” ! กันไว้แต่เพียงเท่านี้แล้วพบกันใหม่กับบทความในการต่อไปนะคะขอให้คุณโชคดี ร่ำรวยเงินทอง แข็งแรง และมีความสุข